Chiang Mai: het station, tempels en olifanten!

Dag 7
Ja we doen rustig aan, maar een klein uitstapje moet kunnen. We lopen met ons rode gevaarte richting het station van Chiang Mai. Wat een blij station! Veel groen en netjes onderhouden.

We wachtten 'even' tot er een trein voorbij zou komen, zou Sepp vast leuk vinden. Nu hadden we verwacht dat het in zo'n grote Thaise stad een komen en gaan zou zijn van die dingen, maar niets is minder waar.

Na alle perrons uitvoerig te hebben bestudeerd, Sepp bij elk kraampje wel iets zag waarvan hij zei: 'oooooh mam, kijk eens, dat vind ik altijd zoooo lekker' en we fata morgana's zagen in de vorm van een trein, was het moment dat eindelijk daar. De klok werd geluid; hét teken van een naderende trein. Wat waren we blij, en we hoefden niet eens mee, wat moet er dan al niet door de reizigers heen gegaan zijn! Die hadden waarschijnlijk een timetabel waar exact in stond hoe laat de trein kwam, dat verklaart vast de relaxte houding van deze groep mensen....
Het hele Thaise leger leek de trein te verlaten, en we dachten dat het nu de beurt zou zijn aan al die wachtende mensen. Maar nee hoor, het ging vooral om spullen, heel veel spullen. Hele inboedels werden er in- en uitgeladen! We besloten dat we genoeg actie op het spoor hadden gezien en vonden het tijd voor de lunch. Zo leuk als het station was, zo was ook het eettentje dus was ook die keuze snel gemaakt.
'S middags uiteraard weer een bezoek gebracht aan het zwembad en weinig spannends beleefd.

Dag 8
Een rustige start en na Maes z'n middagslaapje naar het oude centrum van Chiang Mai gegaan. Hier heerlijk de toerist uitgehangen en een aantal tempels bezocht. Sepp dacht dat we naar de stempels zouden gaan, dat zal in zijn ogen dus wel wat tegengevallen zijn...

O.a. een prachtige houten tempel bezocht. Chiang Mai heeft een superleuk centrum; veel minder druky dan Buangkok maar wel met hele leuke tentjes, koffiebarretjes en een straat met veel happy end-mogelijkheden. Dat we nu net door die straat het centrum uit liepen...

Maar never a dull moment daar, was leuk om te zien.
Onderweg een hapje gegeten en met de tuktuk naar huis gegaan. Morgen vroeg op, want dan staan de olifanten op het programma!

Dag 9
6.00 uur.... Er klinkt een piepend geluid. Is dat de wekker? We hebben even moeite het geluidje te plaatsen, is alweer zo lang geleden :-) de boys nog in diepe slaap. Zelfs het ongezellige witte licht in de kamer bracht hier geen verandering in. Bij het woord 'olifant' gaat er bij Sepp wel een oog open, maar net zo hard weer dicht. Maar geen genade, hop hop, uit bed! Het wordt een hele leuke dag! Uiteindelijk rond half zeven aan het ontbijt en twintig minuten later in de laadbak van de reisleider.

Zou ongeveer een uur duren... Tijd inschatten blijft moeilijk hier, uiteindelijk zitten we twee uur in die bak. Wel gewoon op een bankje, maar toch. 
De zadelpijn vergeten we direct wanneer we de eerste olifant zien. Te gek! We waren niet de enigen en ik dacht gelijk: nee toch, dit is wel heeeeel erg toeristisch. We moeten allemaal een speciaal tenue aan. Dit om de olifanten een gevoel van herkenning te geven. We krijgen uitgebreid uitgelegd hoe ze hier met de olifanten om gaan en dat er hier absoluut niet op de olifanten wordt gereden. Ook horen we hoe we straks met de olifanten om moeten gaan. Iedereen kan een tros bananen pakken en dan komen ze, een voor een naar beneden gelopen. Er zijn twee kleintjes bij: Lady Gaga en Rihanna. Wij in het bijzonder worden gewaarschuwd voor Gaga omdat ze dol is op kleine kinderen en ze die in haar enthousiasme zomaar een zwieper kan geven. Ook hier weer mogen we merken hoe gek ze zijn op kinderen; we hadden geluk dat er naast onze jongens maar twee andere kindjes waren dus die werden overladen met aandacht. De olifanten zijn inmiddels beneden en zowel Sepp als Maes blijken allebei allesbehalve bang. Sepp heeft meerdere formaten olifant getrakteerd op een banaan en Maes wilde ze alleen maar aaien. 

Het was erg leuk zoveel tijd met die beesten door te brengen en Sepp bleef maar bananen en bamboe halen (dat eten ze ook). Maes had het op een gegeven moment wel gezien en vond zijn grootste uitdaging in het lopen zonder vallen op die onregelmatige ondergrond. Als hij daarbij dan toevallig een olifant tegen het lijf moest lopen, dan was dat maar zo. De olifanten zijn voor nu verzadigd en vervolgen hun weg naar een modderpoel. We spreken af dat een van ons met een van die kids wel in de modderpoel zou gaan. Dit zou ik dan worden, omdat Rich z'n zwembroek nog aan de waslijn hing in het hotel. Joepie, dacht ik, geluksvogel dat ik ben. De een na de andere toerist begaf zich in de modder, en vooral de Amerikanen leken iets te ervaren waar ze tot nu toe alleen nog van gedroomd hadden. Mijn zin werd steeds minder, die modder vind je na een paar dagen vast nog terug, op hele rare plekken. Maar ja, alles voor je kind. 'Kom Sepp, zullen we er ook in gaan?' Zijn snoetje betrok... 'Maar ik wil helemaal niet vies worden!' Van binnen dacht ik: 'that's my boy', maar het zou niet goed zijn als ik het niet even probeerde. Dus wij allebei op hem ingepraat, dat we daarna in de rivier en onder de douche weer schoon zouden worden en dat het toch echt wel heel bijzonder was om samen met de olifanten in een modderbad te liggen. Dat hebben we niet in Naaldwijk. Maar hij was onvermurwbaar.... Het was nee en het bleef nee. Tja, dan moest ik toch de conclusie trekken dat we niet in het modderbad zouden gaan. Jammer zeg. Vervolgens ging de hele kudde - en de olifanten ook - zich schoonspoelen in de rivier. Dit wilde meneer Bakker ook niet. Totdat hij de emmertjes zag waar je de olifanten mee kon schoonspoelen. Ja, hij wilde erin. Samen met papa. Daar gingen ze. 

Het water werd alle kanten op gegooid, behalve de kant van de olifanten. Het is natuurlijk veel leuker om papa nat te gooien als je weet dat hij geen extra broek bij zich heeft. Uiteindelijk zijn ze bijna de laatsten die de rivier verlaten en zit ik allang aan de lunch. Maes had ik uitbesteed aan een van de locals die maar wat graag pronkte met dat blonde mannetje in haar draagdoek. 

Hij hing er prinsheerlijk in, genietend van de aandacht en een stuk watermeloen. Ho, even terug, watermeloen? Dat fruit waar hij normaal niets van moet hebben? Ja hoor, all eyes on him en hij laat gewoon wat van die principes varen. Ik heb in ieder geval heerlijk relaxed geluncht. Heb heus geprobeerd om hem halverwege weer terug te krijgen, Rich later ook, maar was niet im frage bij de dame in kwestie. 
Uiteindelijk dan toch gelukt en we begonnen aan de terugweg. De mannetjes al snel in dromenland, afgekoeld bij het zwembad en een relaxte avond gehad. Morgen checken we uit om naar een resort zo'n 20 km verderop te gaan. We zijn weer benieuwd!